پیشوای پنجم حضرت امام محمد باقر (ع)

[ماهمون]

31ـ نشانه هاى فقيه پارسا

ان الفــقيه حـق الفقيه الزاهـد فـى الـدنيـا , الـراغب فـى الاخـره المتمسك بسنه النبى(ص).(32)
فقيه حقيقـى, زاهد در دنيا , مايل بـه آخـــرت و چنــگ زننده بــه سنــت پيامبر اكرم (ص) است.
32ـ شوخى بدون فحش

ان الله عزوجل يحب الملاعب فـى الجمـاعه بلا رفث.(33)
خداى عزوجل آن كـس را كه ميان جمعى شوخى وخوشمزگى كند دوست دارد, در صورتى كه فحشى در ميان نباشد.
33ـ عذاب زود رس سه خصلت

ثلاث خصـال لايمـوت صـاحبهن ابـدا حتـى يـرى وبـالهن : البغى, وقطيعه الـرحـم و اليميـن الكـاذبه يبــارز الله بها.(34)
سه خصلت است كه مـرتكبشـان نميـرد تـا وبـالشـان را بينـد: ستمكـارى و از خـويشـان بـريـدن و قسـم دروغ كه نبـرد بـا خـداست.
34ـ مطلوب خدا

مـا مـن شـىء افضل عنـد الله عزوجل مـن ان يسـال و يطلب ممـا عنــده. (35) چيزى نزد خـداونـد عزوجل بهتر از اين نيست كه از او درخواست شود و از آنچه نزد اوست خواسته شود.
35ـ پافشارى در دعا

و الله لا يلح عبد مـومـن علـى الله عزوجل فـى حاجته الا قضـاهـا له.(36) به خدا سوگند هيچ بنده اى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عزوجل نكند جز اين كه حاجتش را برآورد.

[ماهمون]

35ـ پافشارى در دعا

و الله لا يلح عبد مـومـن علـى الله عزوجل فـى حاجته الا قضـاهـا له.(36) به خدا سوگند هيچ بنده اى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عزوجل نكند جز اين كه حاجتش را برآورد.
36ـ دعا كردن در سحر

ان الله عزوجل يحب من عباده المومنين كل عبد دعاء فعليكم بالدعاء فى السحر الى طلوع الشمـس فانها ساعه تفتح فيها ابـواب السماء , و تقسـم فيها الارزاق , و تقضى فيها الحوائج العظام.(37)
همانا خداوند عزوجل از ميان بندگان مومنش آن بنده اى را دوست دارد كه بسيار دعا كند, پـس بر شما باد دعا در هنگام سحر تا طلوع آفتاب , زيرا آن ساعتى است كه درهاى آسمان در آن هنگام باز گـردد و روزيها در آن تقسيـم گـردد و حاجتهاى بزرگ برآورده شود.
37ـ دعا براى ديگران

اوشك دعـوه و اسـرع اجـابه دعاء المـرء لاخيه بظهر الغيب . (38)
دعايـى كه بيشتر اميـد اجابت آن مـى رود و زودتـر به اجابت مى رسد, دعا براى برادر دينى است در پشت سر او.
38ـ چشمهايى كه نمى گريند

كل عيـن بـاكيه يـوم القيامه غير ثلاث: عيـن سهرت فـــى سبيل الله و عيـن فـاضت مـن خشيه الله, و عيـن غضت عن محــارم الله.(39)
هـر چشمـى روز قيـامت گـريـان است , جز سه چشــم:



39ـ حريص همچون كرم ابريشم

مثل الحـريص علـى الـدنيا مثل دوده القز, كلما ازدادت مـن القز علـى نفسها لفـا كـان ابعد لها مـن الخـروج حتـى تمـوت غما.(40)
شخص حـريص به دنيا , مانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر ابريشـم بر خـود مى پيچـد راه بيرون شـدنـش دورتر و بسته تر مـى گردد, تا ايـن كه از غم و اندوه بميرد.
40ـ دو رويى و دوزبانى

بئس العبد عبد يكـون ذاوجهين و ذالسانين, يطرى اخاه شاهـدا و ياكله غائبا, ان اعطى حسده و ان ابتلى خذله.(41)
بـد بنده اى است آن بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد, در حضـور برادرش او را ستايـش كند, ودر پشت سـر, او را بخـورد! اگر دارا شـود بر او حسـد بـرد و اگر گرفتار شود, دست از يارى او بردارد. 1ـ چشمـى كه در راه خـدا شب را بيـدار بـاشـد, 2ـ چشمى كه از ترس خدا گرايان شود, 3ـ و چشمى كه از محرمات الهى بسته شود.

[ماهمون]

پى نوشت ها:
1 ـ تحف العقول, ص 287.
2 ـ همان, ص 286.
3 ـ همان,ص 284.
4 ـ تحف العقول, ص 291.
5 ـ همان, ص 292.
6 ـ همان, ص 292.
7 ـ همان,ص 293.
8 ـ تحف العقول ,ص 293.
9 ـ همان,ص 294.
10 ـ تحف العقول , ص 294.
11 ـ همان, ص 295.
12 ـ همان, ص 295.
13 ـ همان,ص 298.
14 ـ تحف العقول, ص 299.
15 ـ همان,ص 300.
16 ـ همان,ص 300.
17 ـ تحف العقول , ص 299.
18 ـ همان, ص 308.
19 ـ همان, ص 296.
20 ـ تحف العقول, ص 296.
21 ـ همان,ص 296.
22 ـ همان,ص 295.
23 ـ همان,ص 294.
24 ـ اصول كافى جلد 1,ص 10.
25 ـ همان,ج 1,ص 12.
26 ـ همان, ج 1 ,ص 43.
27 ـ اصوف كافى ج 1,ص 52.
28 ـ همان,ج 1,ص 59.
29 ـ همان,ج 1,ص 60.
30 ـ سوره شعرا, آيه 94.
31 ـ اصـول كـافـى, ج 1,ص 76. مقـايسه شـود بـا آيه شـريفه 16 سـوره تـوبه.
32 ـ همان,ج 1 ,ص 89.
33 ـ همان, ج 4,ص 486.
34 ـ تحف العقول , ص 294.
35 ـ اصول كافى وج 4,ص 210.
36 ـ همان, ج 4,ص 224.
37 ـ همان,ج 4,ص 228.
38 ـ اصول كافى , ج 4, ص 269.
39 ـ همان, ج 3,ص 127.
40 ـ همان, ج 4,ص 4.
41 ـ اصول كافى, ج 4, ص 43. ايـن حديث از امام حسن عسكرى(ع) هم نقل شده است .

[ماهمون]

مرواريدهايي از امام محمد باقر ( ع )- مردم را بر شانه ما سوار نكنيد


1- امام باقر(ع) از رسول اکرم (ص) حدیث کرده است که : اسلام دین محکم و قوی خداوند است ، راه مستقیم آن را با مدارا بپیمایید و تندروی ننمائید. الحدیث جلد 1 صفحه 92

2- امام باقر (ع) : در دل هیچ انسانی کبر(تکبر) وارد نمی شود مگر آنکه عقلش به همان اندازه ناقص می شود ، خواه کم باشد یا زیاد . الحدیث جلد 2 صفحه 319

3- فضیل گوید از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم : آیا برای ظهور امام زمان (عج) وقتی تعیین شده است ؟ امام سه بار فرمودند : آنان که برای ظهور امام زمان تعیین وقت میکنند دروغ می گویند. کتاب بحارالانوار جلد 52 صفحه 103
4- حضرت باقر (ع ) مى فرمود: خداى عزوجل آنكس كه ميان جمعى شوخى و خوشمزگى كند دوستش دارد در صورتيكه فحشى نباشد.اصول كافى جلد 4 صفحه 486

5- امام باقر (ع) فرمودند : به حضرت سجاد (ع) گفته شد مرگ چیست؟ امام (ع) در جواب فرمود: مرگ برای افراد با ایمان مانند کندن لباس چرکین وگشودن قید و زنجیرهای سنگین است. الحدیث جلد 3 صفحه 182

6- امام باقر (ع) فرمود: در كتاب تورات در ضمن مناجات خداى عزوجل با موسى عليه السلام است : كه : اى موسى خشم خود را از كسيكه تو را بر او مسلط ساخته ام بازگير تا خشم خود را از تو باز گيرم . اصول كافى جلد 3 صفحه 413

7- امالى - جابر گفت خدمت حضرت باقر (ع) با چند نفر پس از انجام مراسم حج رسيديم خواستيم از آقا وداع كنيم. عرضكرديم ما را سفارشى بفرما يا ابن رسول الله فرمود بايد قوى شما به ضعيف كمك كند و غنى و ثروتمند شما به مستمند رحم نمايد. بايد شخص خيرخواه برادرش باشد همان طورى كه خيرخواه خويش است اسرار ما را پنهان بداريد. مردم را بر شانه ما سوار نكنيد. دستورات ما كه به شما ميرسد ملاحظه كنيد اگر موافق قرآن بود آن را بكار بنديد ؛ اگر موافق نبود رد كنيد. اگر بر شما مشتبه شد توقف نمائيد در مورد آن و برگردانيد به ما تا براى شما توضيح بدهيم مطالبى را كه براى ما توضيح داده شد. وقتى اين سفارش ما را بكار بنديد نياز بشخص ديگرى نداريد هر مرده ‏اى كه از شما بميرد قبل از قيام قائم ما شهيد است و اگر قائم ما را درك كند و در خدمت او كشته شود پاداش دو شهيد دارد و هر كه در مقابل او با دشمنان ما پيكار كند پاداش بيست شهيد را دارد. بحارالانوار جلد 17 ( جلد 2 ) صفحه 163

8- گروهى از بنى هاشم و ديگران خدمت امام باقر (ع) اجتماع كردند فرمود بپرهيزيد از شيعيان ( غالي )آل محمد و فرش وسط باشيد. كه زياده ‏رو و غالى بشما برگردد و عقب مانده نيز بشما برسد.عرض كردند غالى كيست ؟ فرمود كسى كه در باره ما مقامى را معتقد است كه ما خود آن مقام را براى خويش قائل نيستيم، گفتند عقب مانده و تالى كيست. فرمود كسى است كه بدنبال خير و نيكى است اين پی ‏گيرى او موجب افزايش خير برايش می ‏شود. قسم بخدا بين ما و خداوند قرابتى نيست و نه ما بر خدا حجتى داريم و نميتوان بخدا نزديك شد مگر باطاعت. هر كس از شما مطيع خدا باشد و عمل به دستور او بنمايد ولايت ما برايش سودمند است. و هر كه معصيت خدا را نمايد ولايت ما او را سودى نخواهد بخشيد. فرمود واى بر شما مبادا مغرور شويد اين سخن را سه بار تكرار كرد. بحارالانوار جلد 17 ( جلد 2 ) صفحه 167

http://www.ahadith.ir/shia.htm

[ماهمون]

فضایل امام محمد باقرعلیه السلام

اول، علم و دانش: در كشف الغمة از حافظ عبد العزیز بن اخضر جنابذى در كتابش موسوم به معالم العترة الطاهرة از حكم بن عتیبه نقل شده است كه در مورد آیه ان فى ذلك لایات للمتوسمین (1) گفت: «به خدا سوگند محمد بن على در ردیف همین هوشمندان است» .در صفحات بعد سخن ابو زرعه را نقل خواهیم كرد كه گفته است: به جان خودم ابو جعفر از بزرگ‏ترین دانشمندان است.

ابو نعیم در حلیة الاولیاء نوشته است: مردى از ابن عمر درباره مسئله‏اى پرسش كرد.ابن عمر نتوانست او را پاسخ گوید.پس به سوى امام باقر (ع) اشاره كرد و به پرسش كننده گفت : نزد این كودك برو و این مسئله را از او بپرس و جواب او را هم به من بازگوى.آن مرد به سوى امام باقر (ع) رفت و مشكل خود را مطرح كرد.امام نیز پاسخ او را گفت.مرد به نزد ابن عمر بازگشت و وى را از جواب امام باقر (ع) آگاه كرد.آنگاه ابن عمر گفت: اینان اهل بیتى هستند كه از همه علوم آگاهى دارند.

در حلیة الاولیاء آمده است: محمد بن احمد بن حسین از محمد بن عثمان بن ابى شیبه، از ابراهیم بن محمد بن ابى میمون، از ابو مالك جهنى، از عبد الله بن عطاء، نقل كرده است كه گفت: من هیچ یك از دانشمندان را ندیدم كه نسبت به دانشمندى دیگر كم دانش‏تر باشند مگر نسبت به ابو جعفر.من حكم را مى‏دیدم كه در نزد او چون شاگردى مى‏كرد.

شیخ مفید در كتاب ارشاد مى‏نویسد: شریف ابو محمد حسن بن محمد از جدم، از محمد بن قاسم شیبانى، از عبد الرحمن بن صالح ازدى، از ابو مالك جهنى، از عبد الله بن عطاء مكى، روایت كرده است كه گفت: هرگز دانشمندى را ندیدم كه نسبت به دانشمندى دیگر آگاهیهایش كمتر باشد مگر نسبت به ابو جعفر محمد بن على بن حسین.من حكم بن عتیبة را با آن آوازه‏اى كه در میان پیروانش داشت مى‏دیدم كه در مقابل آن حضرت چونان طفلى مى‏نمود كه در برابر آموزگارش قرار گرفته است.

ابن جوزى در تذكرة الخواص، مى‏نویسد: عطاء مى‏گفت هیچ یك از دانشمندان را ندیدم كه دامنه دانایى‏اش نسبت به دانشمندى دیگر كمتر باشد مگر نسبت به ابو جعفر.من حكم را دیدم كه در نزد آن حضرت چونان پرنده‏اى ناتوان بود.ابن جوزى مى‏گوید: «منظور وى از حكم همان حكم بن عتیبه بود كه در روزگار خود دانشمندى بزرگ به شمار مى‏آمد» .

این سخن، چنان كه ملاحظه گردید، از عطاء نقل شده و باز به همان گونه كه شنیدید ابو نعیم اصفهانى و شیخ مفید آن را از عبد الله بن عطاء روایت كرده‏اند.محمد بن طلحه نیز در كتاب مطالب السؤول، این روایت را به همین نحو نقل كرده است.البته در این باره ملقب شدن آن حضرت به لقب باقر العلم و شهرت وى در میان خاص و عام و در هر عصر و زمان بدین لقب كفایت مى‏كند.