تجربه های خوب یک مادر

[آستاره]

دوستان عزیز همین که به این بخش سر زده اید بیانگر اینست که مادر خوبی هستید و برای بهتر شدن تلاش می کنید. هر یک از ما در طول روزها وسالهای نگهداری از فرزندانمان تجربیات مفیدی کسب کرده ایم که می توانیم در این بخش به اشتراک بگزاریم.خواهش می کنم تجربیات مثبت وبه نتیجه رسیده را خود را بیان کنید.

[آستاره]

وقتي مي خواستم سياوش سه ساله ام رو تو مهد بذارم بغض و گريه ميكرد. مجبور بودم زود سر كار برم ولي توي راه خودم هم اشگ مي ريختم ومستا صل شده بودم.تا اينكه نمي دانم از كجا راهشو پيدا كردم:توي حياط مهد كه مي رسيديم روبروش مينشستم تا چهره به جهره شويم و انگار بخواهم يه راز مهم بهش بگم ميگفتم"حالا يه بوس بهت ميدم محكم بگير بذار تو جيب لباست هر وقت دلت تنگ شد يواشكي از جيبت در آر بذار رو لب يا لپت." بعد كف دستشو يه ماچ محكم كردم اونم مشت كوچولوش رو زود بست وگذاشت تو جيبش انگار يه محموله سري رو تحويل گرفته.
ديدم انگار كارگر افتاد.گفتم حالا تو هم يه بوس به من بده او هم كف دست منو ماچ كرد ومن سريع اونو گذاشتم تو جببم و دو تايي خنديديم.
ظهر كه رفتم دنبالش گفت مامان من سه دفعه بوستو از جيبم در آوردم هيچكي هم نفهميد!
خیلی زود صحنه های اشگ وناله موقع سلام و خدا حافظی تبدیل شد به رد و بدل کردن بوسه و گزارشات آن.

[Mahgol]

چه بامزه....ایندفعه مامانمو دیدم یادم باشه بگم چند تا بوس بذاره تو مشتم

[آستاره]

برای هر کودکی که به مهد علاقه نشان نمی دهد(اصولآ بچه از جدا شدن ار مادر بیزار است)راهی وجود دارد و هیچکس بهتر از مادر با روحیه فرزندش آشنا نیست .پسر بزرگم نسبت به گرفتن هدیه حساس بود و از آنجا که نوه اول خانواده بود هدیه باران می شد.مادر بزرگها پدر بزرگها عمه خاله عمو دایی و...
خیلی کوچک بود که مجبور شدم او را به مهد ببرم .خاله ها (مربیان مهد)جلوی مادران با قربان صدقه رفتن سعی می کردند دل بچه ها را به دست آورند اما آنها نمی دانند که بچه ها روح افراد را حس می کنند نه شمای ظاهریشان را , علی الرغم احترامی که برای آنان قائلم اما معتقدم باید فرهیخته ترین و با سواد ترین معلمان را در مقطع پیش دبستانی و دبستان قرار دهند چرا که کار با بچه ها خیلی سخت تر از بزرگتر هاست.بگذریم..
با مشورت با مدیر مهد قرار شد هدیه ای بخرم و یواشکی به مهد تحویل دهم تا روز بعد به عنوان هدیه به او بدهند.سر راه برگشتن از کار یک وسیله گرفتم که شبیه کفشدوزک بود .زیرش چرخ داشت ولی بدون پدال بچه رویش می نشست وبا پا هل می داد.کوچک مناسب و ارزان هم بود طوری که او نبیند به مدیر تحویل دادم.آنروز تا خانه حرفی نمی زد و هرچه در باره مهد کودک و خاله ها می پرسیدم با بغض نگاهم می کرد.حتمآ شما هم این حس تلخ را تجربه کرده اید.اما....
فردا تا به مهد رسیدیم مدیر جلو آمد و گفت :پسرم چون خیلی از رفتارت راضی بودیم برایت هدیه ای گرفتیم!وقتی چشمش به آن هدیه افتاد انگار نه انگار که من دنبالش بوده ام بای بای کرد و دویدوظهر هم با آب و تاب برایم تعریف می کرد که چه شکلی است و نوبتی با دوستانش سوار شده اند و...من دیگر هیچ وقت آن اسباب بازی را ندیدم اما از تاثیرش راضی بودم.

[Narges]

آستاره عزیزم از تاپیک خوبی که زدی متشکرم
خیلی خسته ام ولی واقعا دلم نیومد از این روحیه لطیف، ذهن خلاق و دل مهربونت تشکر نکنم.
چقدر راه قشنگی رو یادمون دادی، باز هم ممنونم
این بوس رو بذار تو مشتت