ايده هايي براي چهارشنبه سوري

[baran78]

مروری بر آداب چهارشنبه سوری که هم بی خطر است و هم جالب:

کوزه شکنی

مردم پس از آتش افروزی مقداری زغال به نشانه سیاه بختی، کمی نمک به علامت شور چشمی و یک سکه به نشانه تنگدستی در کوزه ای سفالین می اندازند و هریک از افراد خانواده یک بار کوزه را دور سر خود می چرخاند و آخرین نفر،کوزه را بر سر بام خانه می برد و آن را به کوچه پرتاب می کند و می گوید:«درد و بلای خانه را ریختم به توی کوچه». در حکایت قدیمی معتقد بودند که با دور انداختن کوزه، تیره بختی،شوربختی و تنگدستی را از خانه و خانواده دور می کنند.


فال گوش نشینی:

یکی دو نفر از اعضای خانواده غروب شب چهارشنبه نیت می کنند و از خانه بیرون می روند و در سر گذر یا سر چهار سو می ایستند و گوش به صحبت رهگذران می سپارند و به نیک و بد گفتن و تلخ و شیرین صحبت کردن رهگذران تفأل می زنند. اگر سخنان دلنشین و شاد از رهگذران بشنوند، برآمدن حاجت و آرزوی خود را برآورده می پندارند ولی اگر سخنان تلخ و اندوه زا بشنوند، رسیدن به مراد و آرزو را در سال نو ممکن نخواهند دانست.


قاشق زنی

یکی دو نفر از اعضای خانواده قاشقی با کاسه ای مسین بر می دارند و شب هنگام در کوچه و گذر راه می افتند و در برابر هفت خانه می ایستند و بی آنکه حرفی بزنند پی در پی قاشق بر کاسه می زنند. صاحب خانه که می داند قاشق زنان نذر و حاجتی دارند، شیرینی یا آجیل، برنج یا بنشن و یا مبلغی پول در کاسه های آنان می گذارد. اگر قاشق زنان در قاشق زنی چیزی به دست نیاورند، از برآمدن آرزو و حاجت خود نا امید خواهند شد.



توپ مروارید:

در میدان ارک تهران توپ جنگی قدیمی وجود داشت که مدت صد سال بالای تکه سنگ بزرگی جا گرفته بود. شب های چهار شنبه سوری هر کسی که آرزویی داشت در کنار این توپ قرار می گرفت و یکبار دور توپ می چرخید. دعا می کرد و نذر می کرد و بعد در آرزوی برآورده شدنش می نشست.



فال گرفتن با بولونی:

یکی از جذاب ترین آداب چهار شنبه سوری که بیشتر جنبه بازی و تفریح دارد فال گرفتن است. بولونی کوزه دهان گشاد کوچکی است که در خانه های آن زمان فراوان بود و در آن ادویه خشک یا ترشی و مربا و غیره می ریختند. افراد دور یکدیگر جمع می شدند و کوزه ای را می آوردند. هر کس هر چه همراه خود داشت و نشانه ای از او به شمار می رفت در آن بولونی می انداخت و اشعار مختلفی هم درآن می ریختند. بعد یک کودک را می آوردند و از او می خواستند که یک وسیله و یک شعر را دربیاورد. این شعر حال صاحب وسیله بود که در جمع با صدای بلند خوانده می شد.



آش چهارشنبه سوری:

خانواده هایی که بیمار یا حاجتی داشتند برای برآمدن حاجت و بهبود یافتن بیمارشان نذر می کردند و در شب چهارشنبه آخر سال« آش ابودردا» یا «آش بیمار» می پختند و آن را اندکی به بیمار می خوراندند و بقیه را هم در میان فقرا پخش می کردند. این رسم خوب باعث شده بود که در شهر، شب چهارشنبه پایانی سال هیچ فردی سر گرسنه بر بالین نگذارد.



تقسیم آجیل:

زنانی که نذر و نیازی می کردند در شب چهارشنبه آخر سال، آجیل هفت مغز به نام «آجیل چهارشنبه سوری» می خریدند و پاک می کردند و میان خویش و آشنا پخش می کردند و می خوردند. به هنگام پاک کردن آجیل، قصه مخصوص آجیل چهار شنبه، معروف به قصه خارکن را نقل می کردند. امروزه، آجیل چهار شنبه سوری جنبه نذری اش را از دست داده و از تنقلات شب چهار شنبه سوری شده است.



کندر و خوشبو:

یکی از آداب عجیب و غریب چهار شنبه سوری این است که مردم به عطاری می روند و «کندر وشا برای کار گشا» می خرند و تا عطار برود جنس را بیاورد، خریدار فرار می کند. سپس به عطاری دیگری می روند و «خوشبو» می خواهند که امروز به آن اسپند می گویند و باز هم قبل از خرید آن فرار می کنند. این کار در یک عطاری دیگر هم تکرار می شد و این بار البته مقداری کندر و اسپند می خرند و در خانه برای دفع چشم زخم و حل مشکل خود دود می کنند.


منبع: نشريه اينترنتي نوجوان ها

[Maryam_chef]

چهار شنبه سوری در زمان قدیم