شمس الشموس امام رضا (ع)

[noura]

1. دانش

از اباصلت نقل شده است که می گفت: «من داناتر از علی بن موسی الرضا علیه السلام ندیدم.
هر عالمی هم که او را می دید، به همین مطلب اقرار می کرد.
مأمون در جلسات متعدد، جماعتی از علمای ادیان و مذاهب گوناگون را برای مناظره با ایشان جمع می کرد،
و همه مغلوب دانش امام رضا علیه السلام می شدند».

2. ادب

امام رضا علیه السلام هیچ گاه کلام کسی را قطع، و حاجت نیازمندی را که مقدور بود، رد نمی کرد.
ایشان در حضور کسی پای خویش را دراز نمی نمود و به چیزی تکیه نمی داد.
در خنده خویش به لبخند و تبسمی اکتفا می کرد.
او با غلامان خویش به خوبی سخن می گفت و به آنان بی احترامی نمی کرد
و با آنان بر سر یک سفره غذا میل می فرمود.
آن حضرت، کاسه بزرگی نزدیک سفره می گذاشت و بهترین قسمت از هر غذایی که در سفره بود،
داخل آن می ریخت و می فرمود آن را میان نیازمندان تقسیم کنند.

[noura]

3. عبادت

امام رضا علیه السلام شب ها کم می خوابید و از ابتدای شب تا صبح بیدار بود.
بعد از نماز صبح هم تا طلوع آفتاب، به عبادت خدا می پرداخت.
ایشان پس از طلوع آفتاب به سجده می رفت و تا بالا آمدن خورشید در همان حال بود.
در هر سه رو ز، یک بار قرآن را ختم می کرد؛ آن هم قرآن خواندنی با تفکر در آیات.
بسیار روزه می گرفت و در تاریکی شب، صدقه می داد.
او عابدترین شخص در زمان خود بود
و با این حال، عبادت را فقط نماز و روزه نمی دانست و می فرمود:
«عبادت، زیادیِ روزه و نماز نیست، بلکه بسیار اندیشه کردن در امر خداست».

[noura]

امام رضا (ع) :

مَن فَرَّجَ عَن مُؤمِن فَرَّجَ اللّهُ عَن قَلبِهِ يَومَ القِيامَةِ


هر كس اندوه و مشكلى را از مؤمنى برطرف نمايد،

خداوند در روز قيامت اندوه را از قلبش برطرف سازد.


(اصول کافی، ج2 ص 229 ح 2164)